Stel je voor: je wordt 65 en blikt terug. Wat zou je dan spijtiger vinden – dat je het geprobeerd hebt, of dat je het nooit hebt gedaan? Twintig jaar. Dat klinkt ver. Maar denk eens terug: wat deed je in 2005? Grote kans dat het voelt alsof dat gisteren was. En toch zijn we intussen alweer twee decennia verder. Als je vandaag tussen de 45 en 55 bent, zit je misschien op een kruispunt. Je carrière draait, je privéleven loopt z’n gangetje… en tegelijk knaagt er iets. De vraag: “Wil ik dit nog twintig jaar zo?”
Comfortzone of keuze?
Onze hersenen houden van zekerheid. Je weet wat je hebt, ook al geeft het je niet altijd energie. Toch komt vroeg of laat dat ongemakkelijke stemmetje: “Is dit het nu?” Dat is geen zwakte. Integendeel, het is een teken van groei. Het betekent dat er iets in jou klaarstaat om verder te gaan.
Eén stap is genoeg
Veel mensen denken dat verandering groots en radicaal moet zijn: een nieuwe job, een verhuis, een drastische breuk. Maar vaak begint het met iets kleins:
• Een gesprek dat je al lang uitstelt.
• Een opleiding volgen die je energie geeft.
• Een hobby eindelijk oppikken.
• Je grenzen duidelijk uitspreken.
Die ene kleine stap zet een beweging in gang. En voor je het weet, kijk je terug en zie je dat je leven een andere richting heeft genomen.
Wat kies jij?
Nog twintig jaar hetzelfde – veilig, voorspelbaar, maar misschien ook een beetje leeg? Of durf je nu te kiezen voor iets anders – stap voor stap, zonder dat je meteen alles overboord gooit? De toekomst wordt niet gemaakt door grote sprongen, maar door de eerste stap die je vandaag zet.
Misschien is dit hét moment om die vraag aan jezelf te stellen: wat als ik het gewoon probeer? Want het ergste dat je kan overkomen, is dat je over twintig jaar denkt: “Had ik maar…” Wil je eens samen verkennen welke eerste stap voor jou het verschil kan maken? Ik luister graag. Een gesprek is vaak al de eerste beweging richting iets nieuws.